Ταχύτητα της Κωνσταντινούπολης

#Κωνσταντινούπολης

Σκέφτομαι το μέγεθος και την ταχύτητα αλλαγής της Κωνσταντινούπολης, η οποία κάποτε κρατούσε τη Φλόρια εκτός των συνόρων της Πόλης και τώρα έχει δύο θάλασσες.

Το ταξίδι μου, το οποίο ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα κατεβαίνοντας από τις σκάλες Kamondo, όπου διαβάζαμε την ιστορία και περνούσαμε από τη μια ήπειρο στην άλλη με πλοίο ανάμεσα στα ιστορικά αξιοθέατα, στη θάλασσα του Μαρμαρά.

"Ήταν η Κωνσταντινούπολη αυτή η πράσινη;"

Κατέληξε σε ένα χωριό από μόνο του, ανάμεσα στα δάση που με έκανε να νιώσω . Είμαι τώρα σε ένα μέρος όπου ξεκίνησα τη μέρα καθώς ο ήλιος ανέβαινε με τον ήχο από τα κοκόρια, κατέβηκα στην παραλία που απέχει τρία λεπτά με τα πόδια από το σπίτι και πήρα μια ανάσα, παρακολούθησα τη θαλάσσια κίνηση ενάντια στη θάλασσα , που δημιουργήθηκε μόνο από τις μικρές βάρκες των ψαράδων, και όπου οι ήχοι τσακαλιών και σκύλων δεν βγαίνουν τη νύχτα. Στην Κωνσταντινούπολη.

Έχω δυσκολία ακόμη και να φανταστώ όταν ακούω για τη θάλασσα στην Κωνσταντινούπολη, νιώθω άτυχος που δεν μπόρεσα να πιάσω εκείνες τις στιγμές, και τότε ανησυχώ.

Ανησυχώ;

Επειδή η ζωή που περιγράφω στις ακόλουθες γραμμές δεν θα είναι δυνατή μετά από πόσα χρόνια από τώρα. Ακριβώς όπως εκπλήσσομαι όταν ακούω ιστορίες παραλιών, κάποιος θα ακούσει με έκπληξη τις ιστορίες της Ρίβα.

Οι πόλεις είναι δυναμικές δομές «από τη φύση τους». Ο μετασχηματισμός και η αλλαγή είναι αναπόφευκτες για κάθε πόλη, αλλά είναι ζωτικής σημασίας για το πώς είναι. Όχι μόνο για τους ανθρώπους, αλλά για όλα τα ζωντανά όντα.

Αυτή την εβδομάδα, καλώ όλους από την Κωνσταντινούπολη και εκείνους που αισθάνονται ότι είναι Κωνσταντινοί να αναλογιστούν το μέλλον της Κωνσταντινούπολης. Όχι μόνο από τη φύση του, αλλά και από τις γειτονιές του. Τα λόγια μου είναι ρομαντικά και αφελής, φυσικά, αλλά η ανησυχία μου είναι ζωτικής σημασίας.