Το Lâle Restaurant, το βασικό σημείο του ταξιδιού των χίπις προς τα ανατολικά, ή το Lale Pudding Shop, όπως λένε οι νέοι που κατέχουν το μέρος, μας ενθαρρύνει να θυμόμαστε τις παλιές μορφές επικοινωνίας και σύνδεσης μέσω της Κωνσταντινούπολης, η οποία συνδέει τα ανθισμένα παιδιά της Ευρώπης με το Κατμαντού.
Το σημείο συνάντησης: Ένα εστιατόριο στο Sultanahmet, όπου τα κινητά τηλέφωνα και οι υπολογιστές δεν έχουν ακόμη επινοηθεί και η ιδέα του WhatsApp και του Instagram δεν έχει ακόμη έρθει στο μυαλό. Το λουλούδι από την Ευρώπη έγινε ένας δεσμός όπου τα παιδιά μπορούσαν να ακούσουν το ένα το άλλο, να στέλνουν χαιρετισμούς και να δίνουν μηνύματα παγκόσμιας ειρήνης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1970, τα χερσαία ταξίδια μεταξύ Ευρώπης και Νότιας Ασίας ήταν δημοφιλή στους χίπις. Η Κωνσταντινούπολη ήταν η πρώτη στάση στο ανατολικό σκέλος αυτού του πνευματικού ταξιδιού, που ονομάζεται "ίχνος hippie", μέσω του Ιράν, του Αφγανιστάν και του Πακιστάν προς την Ινδία ή το Νεπάλ. Το σημείο συνάντησης είναι Lâle.
Κατάστημα LALE PUDDING SHOP
Πουτίγκα και ευχαρίστηση: Το Lâle Patisserie, που άνοιξε ο İdris και ο Namık Çolpan το 1957, βρίσκεται στη λεωφόρο Sultanahmet Divanyolu. Σπίτι αριθμός έξι. Εκείνη την εποχή, τόπος, μονοπάτι της περιπετειώδους ασιατικής Κωνσταντινούπολης και άμεση πρόσβαση σε ένα μέρος για να λάβετε τουριστικές πληροφορίες για την Τουρκία. İdris Çolpan, "παιδιά με λουλούδια" που συνήθως ταξιδεύουν ανατολικά με παλιά αυτοκίνητα ή μίνι λεωφορεία Volkswagen, συναντούν νέους ανθρώπους. Του είχε ζητήσει κάποιος να έρθει στο εστιατόριό του για να βρει άλλους ταξιδιώτες για να μοιραστεί τα έξοδα και τις εμπειρίες του.
Έβαλε μια σανίδα στον τοίχο. Εδώ, οι νέοι άρχισαν να μαζεύονται, να κοινωνικοποιούνται, να μιλούν για την πολιτική και να γράφουν σημειώσεις στον πίνακα ανακοινώσεων. Γενικά, οι άστεγοι που περνούν τη νύχτα στο πάρκο και στο δρόμο στο Σουλταναχμέτ ήρθαν στο Lale για να φάνε το αγαπημένο τους επιδόρπιο "πουτίγκα στήθους κοτόπουλου" TAVUK GÖĞSÜ PUDING " από το μενού.
Ο πίνακας ανακοινώσεων του "καταστήματος πουτίγκας" μοιάζει με έναν "φιλόσοφο" στον οποίο αυτοί που ταξιδεύουν στην Ευρώπη ή την Άνω Ανατολή αναζητούν τον εαυτό τους σε αυτό το ταξίδι. Όταν σκέφτεστε πώς ένα ταξίδι μας διαμορφώνει ή το νόημα της ανάπαυσης σταματά στην πορεία, αυτές οι σημειώσεις γίνονται ακόμη πιο σημαντικές, ειδικά όταν η τεχνολογία κρύβει την αξία της καλοσύνης και της συνειδητοποίησης.
Ίσως μοιάζει να κάνω μια ξηρή νοσταλγία, αλλά θα ήθελα να δω με τα μάτια μου τι συνέβη στο χίπι μονοπάτι πριν από χρόνια και τι είχαν να πουν όλες οι εφημερίδες, ειδικά οι ντόπιοι, για τους ταξιδιώτες. Επειδή το να βλέπουμε αυτό είναι το ίδιο με το να βλέπεις τον μετασχηματισμό του καταστήματος πουτίγκας από ένα πανδοχείο όπου οι δρόμοι διασχίζουν, σε ίχνη που αφήνει μια υποκουλτούρα. Το πρώτο σημείο όπου όλοι οι χίπηδες που θέλουν να συναντηθούν με άστεγους σαν κι αυτόν και να μοιραστούν τις ιστορίες τους και τις εμπειρίες «μαγικό λεωφορείο» συναντούν μια εντελώς διαφορετική κουλτούρα ...
Πίνακας ανακοινώσεων
Νομίζω ότι η επανεξέταση αυτού του διανοούμενου είναι ένα είδος αφιερώματος σε αυτόν. Σήμερα, στο "Lâle " εξακολουθεί να σερβίρεται στον ίδιο χώρο με το διευρυμένο μενού του που προσφέρει διαφορετικά πιάτα από την κουζίνα της Πόλης . Το "PUDDING SHOP" έχασε σταδιακά το χαρακτηριστικό του να είναι ένα μαγικό κατάστημα καθώς τα παιδιά γερνούσαν.
Αλλά εξακολουθεί να φέρει ίχνη από τις ημέρες που ο καθένας δεν είχε τηλέφωνο στην τσέπη του.