Μια πόλη που ξαναγεννιέται: Οι κάτοικοι της Αντιόχειας δημιουργούν λύσεις μετά τον σεισμό»

politikineolea

Στο Σαμαντάγ της Αντιόχειας, γυναίκες ενώνουν τις δυνάμεις τους για να ξεπεράσουν το τραύμα του σεισμού

Σε ένα κοντέινερ στο Σαμαντάγ της Αντιόχειας, δέκα γυναίκες κάθονται μαζί, πλέκοντας και μοιράζοντας τις ιστορίες τους. Στις ράφες, χειροποίητες τσάντες σε χρώματα και σχέδια που θυμίζουν την ανθεκτικότητα και τη δημιουργικότητά τους. «Αντί να πάμε στον ψυχολόγο, ερχόμαστε εδώ. Είναι σαν θεραπεία!» λένε με ένα γέλιο που μπορεί εύκολα να μετατραπεί σε δάκρυα.

Η Αϊλίν Γιλμάζ, η οποία εργαζόταν ως εκπαιδεύτρια σε ένα Κέντρο Κοινωνικής Εκπαίδευσης, μετά την καταστροφή του κτιρίου από τον σεισμό, δημιούργησε αυτόν τον χώρο με δικές της προσπάθειες. Εδώ, οι γυναίκες που έχασαν τα πάντα στον σεισμό, μοιράζονται τις ιστορίες τους: την απελπισία, τις απώλειες, και την αδυναμία τους να χαρούν που επέζησαν. Όσο πλέκουν, μετρούν τα νήματα της ζωής τους, βρίσκοντας παρηγοριά στη διαμοιρασμό και στη δημιουργία.

Μετά την καταστροφή, η επιστροφή στην καθημερινή ρουτίνα είναι απαραίτητη. Οι γυναίκες του Σαμαντάγ χτίζουν ξανά τη ζωή τους, βήμα βήμα, με αλληλεγγύη. Κάθε πρωί συναντιούνται για να πλέξουν και να περάσουν μαζί την ημέρα, προσπαθώντας να ξεπεράσουν το μετατραυματικό στρες μέσα από την αμοιβαία υποστήριξη.

politikineolea

Οι λέξεις «απελπισία» και «απροθυμία να αποδεχτούν» είναι αυτές που ακούγονται συχνότερα. Κάποιες έχασαν αγαπημένα πρόσωπα, άλλες την αυτοπεποίθησή τους ή την αίσθηση ότι είναι χρήσιμες. Σε αυτό το κοντέινερ, όμως, βρίσκουν ξανά την ελπίδα. Έχουν δημιουργήσει μια σελίδα στο Instagram για να πουλήσουν τις χειροποίητες τσάντες τους, μετατρέποντας τη συναισθηματική ενότητα σε οικονομική ευκαιρία. Το επόμενο βήμα είναι η εκπαίδευση στην ηλεκτρονική εμπορία για να γίνουν ακόμα πιο ανταγωνιστικές.

Η πόλη προσπαθεί επίσης να συνέλθει. Μετά τους σεισμούς της 6ης Φεβρουαρίου, που κόστισαν τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων, η Αντιόχεια δεν είναι πια η ίδια. Οι γεύσεις της κουνεφές και του καλαμποκιού δεν είναι όπως παλιά, και η ιστορική αγορά «Ουζούν Τσαρσί» βυθίζεται στη σιωπή πριν ακόμα πέσει το σκοτάδι. Η πόλη, που μοιάζει πλέον με εργοτάξιο, προσπαθεί να ανασάνει κάτω από τα σύννεφα σκόνης. Αλλά η ζωή συνεχίζεται, ειδικά για τα παιδιά.

Στη συνοικία Ντίκμετσε της Αντιόχειας, σε ένα άλλο κοντέινερ, παιδιά που επέζησαν από τον σεισμό μαθαίνουν για την ανακύκλωση. Σε μια πόλη όπου η σκόνη και η ασβεστία κυριαρχούν, η εκπαίδευση για την ανακύκλωση μπορεί να φαίνεται ασήμαντη, αλλά τα παιδιά είναι ενθουσιασμένα να μαθαίνουν. Οι μητέρες που περιμένουν έξω είναι ευγνώμονες που τα παιδιά τους έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν με συνομηλίκους τους εκτός σχολείου.

Αυτός ο χώρος, γνωστός ως «πολυχρηστικό κέντρο δραστηριοτήτων», δημιουργήθηκε από γυναίκες που έχασαν τα σπίτια τους και ζουν ακόμα σε κοντέινερ. Με την υποστήριξη του προγράμματος «Ενδυνάμωση μέσω της Τοπικής Ηγεσίας» της οργάνωσης «Υποστήριξη Ζωής», αυτές οι γυναίκες δημιούργησαν ένα χώρο όπου γίνονται μαθήματα Αγγλικών και συναντήσεις γειτονιάς.

Η Τζεϊλάν Ντογρού, μια από τις πρωτοπόρους αυτής της πρωτοβουλίας, εξηγεί ότι οι γυναίκες στερούνται κάθε μορφής εκπαίδευσης και κοινωνικής δραστηριότητας μετά τον σεισμό. Όταν ρωτήθηκαν ποια σεμινάρια χρειάζονται περισσότερο, οι γυναίκες απάντησαν χωρίς δισταγμό: «Υγεία γυναικών και γυναικεία απασχόληση».

Οι γυναίκες της Ντίκμετσε εξηγούν ότι δεν μπορούν να εργαστούν λόγω των συνθηκών, και ότι δεν έχουν καν ένα σπίτι για να πιουν έναν καφέ μαζί. Η έλλειψη υπηρεσιών υγείας είναι επίσης ένα μεγάλο πρόβλημα, καθώς το κέντρο υγείας της περιοχής καταστράφηκε.

Παρόλο που το πολυχρηστικό κέντρο στερείται υπολογιστών και άλλου εξοπλισμού, οι γυναίκες είναι ευγνώμονες που έχουν έναν χώρο για τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Η αλληλεγγύη είναι αυτή που τους βοηθά να επιστρέψουν στην κανονικότητα.

politikineolea

Σε όλη την Αντιόχεια, οι κάτοικοι δημιουργούν τις δικές τους λύσεις. Η Ένωση Ατόμων με Αναπηρία της Ντεφνέ μεταφέρθηκε σε ένα κοντέινερ μετά την καταστροφή του κτιρίου της. Όταν το κοντέινερ έμεινε χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα λόγω προστίμου, ο πρόεδρος της ένωσης Φιράτ Γιλμάζ βρήκε μια λύση με ηλιακούς συλλέκτες, χάρη σε μια επιχορήγηση από την οργάνωση «Υποστήριξη Ζωής».

Ο Ισμαήλ Γκιουν, ένας δάσκαλος, δημιούργησε μια «Αυτόνομη Πόλη Κοντέινερ» στο Μπουγιουκνταλιάν για τα ορφανά παιδιά του σεισμού. Με εθελοντές, προσφέρει εκπαίδευση και υποστήριξη σε περισσότερα από 100 παιδιά. Ο Γκιουν σκέφτεται επίσης να αναπτύξει οργανική γεωργία για να δημιουργήσει μια αυτόνομη κοινότητα.

«Γιατί να ζητιανεύουμε συνεχώς; Μπορούμε να στηριχτούμε στους εαυτούς μας και να ζήσουμε με αξιοπρέπεια», λέει.

Οι γυναίκες του Μπουγιουκνταλιάν ψήνουν ψωμί σε παραδοσιακούς φούρνους, μοιράζοντας ιστορίες και ονειρευόμενες μια ζωή αυτάρκειας. Μετά τον σεισμό, οι κάτοικοι της Αντιόχειας ενώνονται για να σηκωθούν ξανά, αποφασισμένοι να ζήσουν με αξιοπρέπεια και ελπίδα.